·
In het voorjaar van 2009 had Bart met zijn toenmalige
klas een toneeluitvoering. Deze vond plaats in de Teerstoof, het oude vestzak
theater in Schiedam. Natuurlijk zat ik als trotse ouder op de tweede rij. En natuurlijk, het is je eigen kind en daarom is-ie vééél beter dan al die andere kinderen. Maar ook als ik probeer objectief te zijn moet ik zeggen dat Bart zich helemaal op zijn gemak voelde op het podium. Hij liet na afloop ook merken dat hij dit wel erg leuk vond.
In oktober van het (inmiddels) afgelopen jaar is Bart lid geworden van Jeugdtheaterschool De Teerstoof in Schiedam. Iedere woensdagmiddag breng en haal ik hem naar en van theaterles. Een middag lang toneelspelen, zingen en dansen.
Toen ik hem na zijn eerste les ging halen kon hij niet ophouden met vertellen hoe leuk hij het vond. Er was blijkbaar een wereld voor hem open gegaan.
En toen kwam DE BRIEF........
Het RO Theater in Rotterdam zocht kinderen die wilden figureren in hun voorstelling SNORRO. Die voorstelling zou eind 2009 plaatsvinden in de Rotterdamse Schouwburg. En om te voorkomen dat de arbeidsinspectie moeilijk zou doen werd een aantal theaterscholen benaderd met het verzoek om kinderen te leveren, die ieder drie voorstellingen konden meespelen.
Het RO Theater.
Toch niet bepaald het minste gezelschap van Nederland. Met acteurs als Loes Luca en Dick van der Toorn. En dan ook nog eens in de Rotterdamse Schouwburg!
Het leek Bart wel leuk……
En dus kwamen er extra repetities. Wat allemaal gebeurde tijdens die repeties bleef geheim. Niets liet hij los. Nou ja, af en toe klonk er vanuit de badkamer weer een lied dat overduidelijk iets met SNORRO (de gemaskerde held) te maken had. Maar daar bleef het bij.
Afgelopen week was het dan zover. Barts drie voorstellingen vonden plaats. De eerste twee gingen onder begeleiding van moeders. Maar zaterdagavond was het mijn beurt.
Om zes uur ’s avonds moest ik Bart afleveren bij de artiesteningang van de Schouwburg. Toen we de deur door waren wees hij me enthousiast de weg naar de kantine, waar net een aantal acteurs uit Snorro zat te eten.
Ik liet hem achter, zodat hij gegrimeerd en gekleed kon worden en ook nog een laatste keer kon repeteren. Om kwart over zeven kon ik hem weer ophalen, want de kinderen (het was een groepje van acht) moesten het stuk vanuit de zaal beginnen.
Bart was gewoon Bart. Niet zichtbaar nerveus, maar vooral lekker hyper. En helemaal in zijn element! Ik moet bekennen dat ik waarschijnlijk zenuwachtiger was dan mijn zoon.....
Om half acht was het zover. Ronald, Pim, mijn moeder en ik zaten op rij twee. Achter ons, op het balkon, zat een overig deel van de familie. Bart zat in het gangpad, rustig zijn optreden af te wachten.
Al snel bleek waarom.
Snorro is een vrolijke variant op Zorro. De gemaskerde held die het onrecht bestrijdt. En de slechteriken in het stuk liepen al snel de zaal in om gijzelaars te vangen. En daar ging Bart....
Samen met de overige kinderen stond hij vastgebonden op het toneel te huilen. Om natuurlijk bevrijd te worden door Snorro.
Vervolgens zagen we hem verspreid over de hele voorstelling nog een aantal maal terug. Als dansende Mexicaan, dansende cactus, superheld, als kindslaaf in een goudmijn en tenslotte als dansend Mexicaans meisje.
Mijn Bart, in zijn toneeldebuut, op het podium van de schouwburg, samen met Loes Luca…… (een aantal maal ook letterlijk zij aan zij).
Volop meespelend, geen moment uit zijn rol vallend. Vooral in de goudmijn, als bang en mishandeld kind, hij hield het de hele tijd vast (en nu niet gaan zeggen dat hij daarvoor geen toneel hoeft te spelen hè….).
Moet ik nog zeggen dat ik trots was………
Na afloop kwam hij enthousiast de foyer van de schouwburg inrennen. Overladen met rozen en complimenten liep hij vervolgens met ons terug naar de auto. Ondertussen het ene verhaal na het andere vertellend. Met achter zich aan een ontzettend trotse vader…….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten