It was twenty years ago today...

In januari 1997 was ik een van de gasten in een nachtprogramma van Radio Rijnmond. Presentatrice en gasten hadden een ding gemeen: ze zouden in 1997 allemaal 30 jaar oud worden. Met elkaar keken we terug op onze eerste dertig jaar.

Ik vond het een enorm leuke ervaring. Terwijl ik in de studio zat, draaide thuis een videoband mee, die het geluid van de uitzending opnam.

Vorig jaar was ik oude videobanden aan het digitaliseren, toen ik deze band weer tegenkwam.
Terwijl ik hem opzette, bedacht ik mij, dat al deze mensen in 2017 50 zouden worden. Zou het niet leuk zijn 20 jaar later nog eens bij elkaar te komen?

Het mailtje naar de presentatrice van toen, Eva Kuijt, was snel verzonden. Waarna een balletje is gaan rollen. Wat erin geresulteerd heeft, dat een aantal van de mensen van toen op vrijdag 24 februari weer in de studio van Rijnmond bij elkaar zal komen.

Ik heb er zin in!

Tegelijkertijd is het een vreemde ervaring terug te luisteren naar de uitzending van toen.
Op dat moment, januari 1997, vermoedde ik nog niet half welke impact nu precies dàt jaar op mijn leven zou hebben. Dat ik vader zou worden, dat wist ik natuurlijk wel.
Maar dat ik in datzelfde jaar mijn vader zou verliezen (en dan ook nog eens de manier waarop), daarvan had ik nog geen benul. Dat ik daardoor in 1997 in een klap tien jaar ouder zou worden; ik wist het allemaal nog niet.

Om nog maar niet te spreken over de gebeurtenissen in de jaren erna. Tweede kind, echtscheiding, van kamp wisselen (er zit nu geen vrouw, maar een man naast mij op de bank), dat alles gebeurde in de jaren direct na deze uitzending.

Ik hoor op de band een aardige, maar naïeve jongen. Die zegt dat hij te nuchter is om overspannen te worden (4 jaar later: een joekel van een burn-out).

Confronterend. Maar natuurlijk kijk ik daar nu op terug als bijna vijfitgjarige. Met twintig jaar extra levenservaring. Waarschijnlijk levert dit, gecombineerd met de ervaringen van de overige aanwezigen aardige stof op voor een leuke uitzending.

We gaan het merken, aanstaande vrijdag tussen 18:00-19:00 uur. 

Grappig zijn bij Albert Heijn

Het is zaterdag 14 januari en ik sta in de rij voor de servicebalie van Albert Heijn, om een krant af te rekenen. Terwijl ik wacht, valt mijn oog op een beeldscherm aan de achterzijde van de kassa.
Hierop komt regelmatig de tekst voorbij, dat er nu Staatsloten gekocht kunnen worden voor de trekking van 10 januari. Kennelijk vergeten weg te halen dus.

 Als ik aan de beurt ben, leg ik mijn krant op de toonbank en zeg (in een poging grappig te zijn) dat ik graag een staatslot wil, voor de trekking van 10 januari.

Het meisje achter de kassa schiet ogenblikkelijk met haar vingers naar het touchscreen van haar staatslotencomputer.
Voordat ik straks echt met een staatslot in mijn handen sta, roep ik snel: "ik maak een grapje hoor".
Het meisje hoort het niet en zegt: "U bedoelt de trekking van 10 februari?"

Ik antwoord, dat ik 10 januari zei, omdat dit nog op het beeldscherm achter haar kassa staat.
Hierop kijkt zij mij vragend aan en verlaat haar balie.
Ze komt naast mij staan en wacht, tot de betreffende tekst weer voorbij komt.

"U kunt nu loten kopen voor de trekking van 10 januari", meldt het scherm en het meisje zegt: "Oja".

Ze keert terug achter haar toonbank en ik zeg voor alle zekerheid nogmaals, dat ik alleen maar een krant wil, maar dat ik over de staatsloten begon, vanwege de tekst op de monitor.

Ze reageert er niet echt meer op en praat kort met een collega, die net aanschuift.

Ik leg het verschuldigde geld neer en pak mijn krant.
Op dat moment kijkt het meisje nog een keer naar haar scherm en vervolgens naar mij.
"Maar het is natuurlijk al 10 januari geweest hoor, meneer".

Het kost mij moeite niet te gaan gillen. In plaats daarvan antwoord ik: "En daarom zei ik het dus ook". Een glazige blik terug is mijn deel.

Zachtjes wenend verlaat ik de supermarkt.

Moraal van dit verhaal: Probeer nóóit grappig te zijn bij Albert Heijn!