Soms hoor je verhalen, waarvan je denkt: "Dit hoor ik niet goed".
Zo gingen twee goede bekenden van mij vorige week als publiek naar de opname van een populair programma van VARA/BNN.
Zo'n programma waarbij de VARA (uit hun stal komt het) het opneemt voor mensen die last hebben van paarse krokodillen, onwillige overheden, discriminatie. Noem maar op.
En dat allemaal op ludieke, satirische wijze gebracht, in de vorm van dik aangezette types. Met een ervaren vakvrouw als anker.
De mensen wiens probleem besproken wordt zijn meestal ook aanwezig in het publiek. Zij mogen vaak ook nog even reageren.
Mijn goede bekenden zaten op de tribune, toen binnen hun gehoorsafstand een regieassistente aanwijzingen gaf, ter voorbereiding op de volgende scene.
Bij deze scene was het ook de bedoeling dat het echte slachtoffer vanaf de tribune nog iets zou mogen zeggen.
Naast deze persoon zaten twee jonge vrouwen, met een fors postuur.
En toen kwam het: de regieassistente zei: "We kunnen zo beginnen met de volgende scene. Maar eerst moeten die twee dikke vrouwen weg".
Waarop de betreffende dames (die dit niet konden horen) gevraagd werd plaats te maken voor eveneens twee jonge dames. Maar ditmaal van een slanker formaat. En vervolgens werd de scene opgenomen.
Die rechtvaardige, betrokken VARA wil dus niet dat er dikke mensen in beeld zitten. Het oog wil kennelijk ook wat. Het voor de benadeelden opkomende programma heeft er dus kennelijk geen moeite mee zelf wel onderscheid te maken tussen mensen.
Toen ik dit hoorde dacht ik: "KANNIEWAARZIJN"!! Maar dat is het helaas dus wel...
