Eerder gepubliceerd op Hyves, op 8 juli 2011
De nachtmerrie van iedere ouder: er gebeurt iets ergs met jouw kind.
De
nachtmerrie van iedere automobilist: je veroorzaakt een ongeluk waardoor een
onschuldig iemand gewond raakt (of erger).
Het is vrijdagmiddag. Na mijn
laatste afspraak in Dordrecht koers ik vanaf het Damplein naar Schiedam. Het is
nog niet zo laat. Ronald is al thuis en het vooruitzicht lekker bijtijds aan het
weekend te beginnen is heerlijk.
Voor ik naar huis vertrek rijd ik eerst
de parkeergarage van de Albert Heijn bij het Hof van Spaland in, om direct de
boodschappen voor de komende dagen te halen. Een half uurtje later rijd ik de
garage weer uit, Radio Tour de France uit de speakers, op weg naar huis.
Tevredenheid alom in mijn hoofd.
Bij de uitrit moet ik wachten, omdat er
op het (vaak behoorlijk onoverzichtelijke) kruispunt van alle kanten verkeer
komt. Ik moet linksaf, wat betekent dat ik de weg moet oversteken. Voor mij,
midden op het kruispunt staat een auto (Mazda? Nissan? Ik heb geen idee meer),
keurig te wachten om ook linksaf te gaan. Ze wacht op het verkeer dat van rechts
komt. Links voor haar, aan de overkant van de straat, staat iemand met een
kinderbuggy klaar om over te steken. Ze zet net haar eerste stappen op de
rijbaan. De buggy natuurlijk voor zich uit.
Ik zie het gebeuren en ik
kan niets doen.
De auto op het kruispunt ziet dat er geen verkeer meer
van rechts komt, trekt met een vaart op en stuurt naar links. Ik zie het
gebeuren, maar kan niets doen. Hoeveel snelheid bouw je op in twee, drie meter?
Genoeg om, vanuit mijn gezichtspunt, met de rechtervoorzijde van de auto vol op
de buggy in te rijden.
Het gaat zo snel! De auto remt, de moeder met de
buggy gilt. Ik zet mijn alarmlichten aan, gooi mijn portier open en ren het
kruispunt op. Omdat de auto mijn zicht blokkeert kan ik niet zien wat er
daarachter precies gebeurd is.
Als ik bij de auto aankom zit daarachter
een jonge moeder op de grond. Met in haar armen een hard huilende peuter (een
meisje) van ongeveer anderhalf jaar. Het bleek een tweepersoonsbuggy te zijn,
met daarin nog een kind. Een meisje van een jaar of drie. Ook zij huilt heel
hard.
Maar wonder boven wonder zien ze er allebei ongeschonden uit. Zelfs de
buggy is nog in een stuk en op het oog ongeschonden.
De bestuurster van
de auto, die toen ik kwam aanrennen nog met haar hand voor haar mond in de auto
zat, komt er nu bijstaan en roept dat de vrouw met de buggy helemaal niet gezien
heeft. Ze is behoorlijk van de kaart en voelt zich heel erg schuldig.
Was het moederinstict? In ieder geval blijkt de vrouw met de buggy te
beschikken over enorme reflexen. Op het moment dat zij de auto zag optrekken
heeft ze een ruk aan de buggy gegeven, waardoor deze dwars is komen te staan.
Wat er vanuit mijn gezichtspunt uitzag als een voltreffer bleek gelukkig een
schampschot te zijn.
Ik stond al met mijn telefoon in mijn hand, had al
112 al gebeld (om vervolgens te horen “dit nummer is niet in gebruik”. Echt
waar!). Maar het lijkt allemaal mee te vallen. De kinderen lijken vooral te
huilen van de schrik.
En daar staan we dan. Een clubje ontzettend
geschrokken mensen, midden op een kruispunt in Schiedam. Aan alle kanten staat
het verkeer stil, maar dat kan me even niets schelen.
We kijken of de
kinderen inderdaad niets mankeren en pas daarna verplaatsen we de kinderen, de
buggy en de auto’s naar de kant van de weg, zodat het verkeer weer door kan.
Wel netjes: iedereen heeft netjes staan wachten of is om mijn Prius heen
gereden. Niemand heeft het in zijn hoofd gehaald te toeteren.
Op het
trottoir komt ook bij de moeder de schrik even los. Geef haar eens ongelijk.
Maar ze is tegelijkertijd heel lief voor de bestuurster van de auto en zegt dat
ze snapt dat die dit ook niet opzettelijk gedaan heeft. Ondertussen zijn de
kinderen alweer helemaal met hun aandacht bij de koekjes die ze in hun handen
hebben.
Wat er uitzag als iets verschrikkelijks blijkt uiteindelijk
gelukkig, gelukkig erg mee te vallen. Iedereen komt met de schrik vrij.
Een nachtmerrie met een happy end. Ook wel eens leuk……….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten