Een aantal weken geleden kreeg ik op
mijn werk een mailtje van Ronald. Hij had in de krant gezien dat Brigitte
Kaandorp in Amsterdam een eenmalig meezingconcert zou geven. Dat leek Ronald
wel leuk, dus had hij direct twee kaartjes voor ons gereserveerd, ter ere van
zijn verjaardag.
Welnu, het concert vond gisteravond plaats. In Comedytheater “In de Nes” in Amsterdam.
Vol verwachting klopte ons hart. Wat zou Brigitte ons vanavond gaan brengen? Natuurlijk kennen we haar al zo’n 25 jaar van haar diverse theaterprogramma’s. We hebben er allebei ook een aantal van in het theater gezien en dat was over het algemeen erg goed. Maar een avond met alleen maar liedjes?
Natuurlijk wisten we al wel dat La Kaandorp in de loop de jaren het nodige muzikale materiaal geproduceerd heeft. Van hilarisch tot zeer ontroerend. De CD “Kaandorp zingt” zit al een tijd als een soort vaste schijf in de stereo van mijn auto. Niet alleen omdat ik dat wil, maar ook omdat met name Bart een aantal nummers erg leuk vindt en woordelijk kan meezingen. Niet dat hij alle teksten al begrijpt overigens. Het is dan ook erg leuk om Bart, met zijn negen jaar, hard te horen zingen: “Het was in jouw bolide/ dat het eindelijk geschiedde / O, in mijn dromen / Had jij mij al zo vaak genomen”.
Maar om terug te komen op Brigitte: we waren benieuwd hoe een meezingavond onder haar leiding er uit zou zien.
Om even voor achten meldden we ons bij het theater. Ik had er nog nooit van gehoord. Het bleek een heel klein zaaltje te zijn, achter het Rokin. Volgens de site van het theater biedt het plaats aan 250 mensen. Omdat het concert van Brigitte alleen maar staanplaatsen kende denk ik dat er uiteindelijk wel meer mensen geweest zijn, maar meer dan 500 zijn het er denk ik niet geweest.
Een select gezelschap dus!
Het thema van de avond was “Op naar de Kuip”. La Kaandorp wil graag een concert in de Kuip gaan geven, en dit was wat haar betreft alvast de try-out. De muzikale begeleiding was in handen van Cor Bakker en zijn orkest.
We waren uiteindelijk precies op tijd bij het theater. Op het moment dat wij aansloten in de rij gingen de deuren net open. Dit zorgde er voor dat we in de zaal vrij dicht bij het podium terecht kwamen. Het gehele concert hebben we recht voor de diva gestaan, op zo’n drie meter van haar af.
Een ding viel me wel op: kennelijk stonden we op de Gay-Spot van het theater. Er stonden nogal leden van de Roze Familie om ons heen (waarschijnlijk houden die gewoon van gezelligheid). En dan vooral veel dameskoppels. Eigenlijk stonden hier op een paar vierkante meter meer potten dan in een keramiekwinkel.
Om half negen betraden Cor Bakker en consorten het kleine podium. Bakker zorgde vervolgens voor de introductie van de ster van de avond. En hierna volgde een echt onvergetelijke avond!
Het programma bestond uit drie delen. Als eerste het deel “oude liedjes”, daarna “nieuwe liedjes”en tot slot de meezingers.
We hebben van alles voorbij horen komen. Van inderdaad klassiekers als Kermis, Radiografisch bestuurbare zeilboot en het onvermijdelijke “Andries Knevel”.
Met een zaal die in een enorme feeststemming verkeerde en alles van begin tot het eind meezong, een orkest dat onder leiding van Cor Bakker melig meedeed tot een Brigitte Kaandorp die op het podium volledig los ging. Gevolg: Zo’n vijfhonderd mannen en vrouwen die gezamenlijk zingen “Als ik het maar niet met Andries Knevel hoef te doen!”
Deel twee, bevatte ook een paar serieuzere nummers. Met als ontroerend hoogtepunt het nieuwe nummer “Zeewind”. Hierin zingt ze over haar regisseur en vriend Bert Klunder, die (een paar jaar geleden alweer) overleed aan een hersenbloeding. Een kippenvelnummer waarin ze beschrijft hoe hij in het ziekenhuis aan slangen en draden ligt dood te gaan.
Welnu, het concert vond gisteravond plaats. In Comedytheater “In de Nes” in Amsterdam.
Vol verwachting klopte ons hart. Wat zou Brigitte ons vanavond gaan brengen? Natuurlijk kennen we haar al zo’n 25 jaar van haar diverse theaterprogramma’s. We hebben er allebei ook een aantal van in het theater gezien en dat was over het algemeen erg goed. Maar een avond met alleen maar liedjes?
Natuurlijk wisten we al wel dat La Kaandorp in de loop de jaren het nodige muzikale materiaal geproduceerd heeft. Van hilarisch tot zeer ontroerend. De CD “Kaandorp zingt” zit al een tijd als een soort vaste schijf in de stereo van mijn auto. Niet alleen omdat ik dat wil, maar ook omdat met name Bart een aantal nummers erg leuk vindt en woordelijk kan meezingen. Niet dat hij alle teksten al begrijpt overigens. Het is dan ook erg leuk om Bart, met zijn negen jaar, hard te horen zingen: “Het was in jouw bolide/ dat het eindelijk geschiedde / O, in mijn dromen / Had jij mij al zo vaak genomen”.
Maar om terug te komen op Brigitte: we waren benieuwd hoe een meezingavond onder haar leiding er uit zou zien.
Om even voor achten meldden we ons bij het theater. Ik had er nog nooit van gehoord. Het bleek een heel klein zaaltje te zijn, achter het Rokin. Volgens de site van het theater biedt het plaats aan 250 mensen. Omdat het concert van Brigitte alleen maar staanplaatsen kende denk ik dat er uiteindelijk wel meer mensen geweest zijn, maar meer dan 500 zijn het er denk ik niet geweest.
Een select gezelschap dus!
Het thema van de avond was “Op naar de Kuip”. La Kaandorp wil graag een concert in de Kuip gaan geven, en dit was wat haar betreft alvast de try-out. De muzikale begeleiding was in handen van Cor Bakker en zijn orkest.
We waren uiteindelijk precies op tijd bij het theater. Op het moment dat wij aansloten in de rij gingen de deuren net open. Dit zorgde er voor dat we in de zaal vrij dicht bij het podium terecht kwamen. Het gehele concert hebben we recht voor de diva gestaan, op zo’n drie meter van haar af.
Een ding viel me wel op: kennelijk stonden we op de Gay-Spot van het theater. Er stonden nogal leden van de Roze Familie om ons heen (waarschijnlijk houden die gewoon van gezelligheid). En dan vooral veel dameskoppels. Eigenlijk stonden hier op een paar vierkante meter meer potten dan in een keramiekwinkel.
Om half negen betraden Cor Bakker en consorten het kleine podium. Bakker zorgde vervolgens voor de introductie van de ster van de avond. En hierna volgde een echt onvergetelijke avond!
Het programma bestond uit drie delen. Als eerste het deel “oude liedjes”, daarna “nieuwe liedjes”en tot slot de meezingers.
We hebben van alles voorbij horen komen. Van inderdaad klassiekers als Kermis, Radiografisch bestuurbare zeilboot en het onvermijdelijke “Andries Knevel”.
Met een zaal die in een enorme feeststemming verkeerde en alles van begin tot het eind meezong, een orkest dat onder leiding van Cor Bakker melig meedeed tot een Brigitte Kaandorp die op het podium volledig los ging. Gevolg: Zo’n vijfhonderd mannen en vrouwen die gezamenlijk zingen “Als ik het maar niet met Andries Knevel hoef te doen!”
Deel twee, bevatte ook een paar serieuzere nummers. Met als ontroerend hoogtepunt het nieuwe nummer “Zeewind”. Hierin zingt ze over haar regisseur en vriend Bert Klunder, die (een paar jaar geleden alweer) overleed aan een hersenbloeding. Een kippenvelnummer waarin ze beschrijft hoe hij in het ziekenhuis aan slangen en draden ligt dood te gaan.
.......Om vervolgens enorm te ontladen met de bijzonder platte meezinger “wat is er lekkerder dan kakken”! Platter dan plat, op vrolijke muziek gezet en daarom een potentiële carnavalskraker.
Kijk en luister hier:
Slot van deel twee was “Ik ben hem kwijt”. Dit is mijn favoriete nummer van La Kaandorp. Het nummer bevat naar mijn idee zo ongeveer alles waar een goed cabaretnummer aan moet voldoen: Een vrolijke melodie, een wat dramatische tekst en tot slot een totaal verrassend laatste couplet waarin het steeds herhaalde couplet een totaal andere lading krijgt. (Overigens is deze tekst niet van Brigitte maar van Theo Nijland). Hierbij ook van dit nummer een clip. Luister en bewonder!
En ja…..tot slot de meezingers. Hier gingen zaal en Brigitte echt door het dak. Zwaaiende armen, aanstekers, luid meebrullende mensen: geweldig!
Uiteindelijk heeft Brigitte er na twee uur en drie kwartier (met 20 minuten pauze ertussen) zelf een einde aan moeten maken door op het podium terug te komen (het orkest was al weg) omdat de zaal maar bleef doorgaan met zingen “Lellebel, lellebel, lellebel……!!!” (Als dit u niets zegt: Youtube!).
Wat mij betreft was dit een geweldige avond. Er is druk gefilmd en Brigitte had het heel kort over een DVD die gemaakt zou worden. Als die er inderdaad komt, moet ik hem hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten