Uit de oude doos: Het is grijs en het...

Eerder gepubliceerd opp Hyves, op 18 januari 2009

·        

Ik heb via mijn blogs al enkele malen verteld over Stamper; Barts konijn.
Sinds 13 oktober 2007 (Barts 8e verjaardag) woont hij hij ons. Toen hij vijf maanden was werd hij van een jonge vent in een snelle beweging van de dierenarts veranderd in een
je-weet-wel konijn. Dat is inmiddels een jaar geleden. In die tijd heette hij ook nog Stampertje. Maar gezien zijn huidige omvang is dat verkleinwoord niet meer op zijn plaats.

De ingreep heeft hem rustiger gemaakt. Als zijn kooi open staat (en dat is eigenlijk altijd wanneer ik thuis ben) kan ik rustig de deur van de huiskamer open laten. Hij heeft niet meer de neiging de trap op te klimmen naar de bovenverdieping (ik heb hem een keer teruggevonden in mijn linnenkast). Zelfs in de keuken vertoont hij zich niet meer.
Wanneer de deuren naar de serre open staan vindt hij het heerlijk om daar uren onder de bank te liggen. Dat is zijn leven en volgens mij is hij daar best content mee.

In het afgelopen jaar is het mij niet gelukt Stamper te betrappen om enige intelligentie. Naar mijn idee heeft hij drie hersencellen: één om te eten, één om te drinken en één om te poepen. That’s it. Het zit, het ligt, maar nadenken doet het niet (het is wel erg zindelijk gelukkig). Af en toe geeft hij toe aan een natuurlijke drift en probeert hij verwoed een gat te graven in de plavuizen van de woonkamer, maar dit is hem na talloze pogingen nog niet gelukt.

Wellicht draagt zijn uiterlijk bij aan mijn idee over zijn intellectuele vermogens. Het is een hangoor (het voorvoegsel “dwerg” laten we sinds hij uitgegroeid is maar weg) van het ras “Peking Widder”. Ik had hiervan nog nooit gehoord (ik heb hem gewoon als dwerghangoor via Marktplaats.nl gevonden. Maar het ras Peking Widder kenmerkt zich door een overdaad aan beharing. Eigenlijk is Stamper het best te omschrijven als een grote grijze pluizenbol, waaraan soms moeilijk te zien is wat nu precies de voor- of de achterzijde is.

Stamper is het eerste konijn in huize Van Sliedregt. Daardoor wist ik niet dat konijnen niet normaal (lees rustig) kunnen gaan liggen. (Of dit moet alleen aan Stamper liggen).
Maar als Stamper door het huis loopt en zin krijgt zich ergens op de vloerverwarming neer te vlijen valt hij gewoon om. Van het een op het andere moment. De eerste keren had ik het idee dat hij leed aan toevallen. Stel je voor: je zit vanaf de bank naar een rondscharrelend konijn te kijken en ineens hoor je “PLOK!” en ligt-ie dwars tegen de plint! Maar het schijnt allemaal heel normaal te zijn.

Dit hele verhaal tik ik niet op omdat er iets schokkends over Stamper te melden is. Maar ik heb onlangs eindelijk een paar leuke foto’s van hem kunnen maken. Dat is namelijk door al dat haar ook moeilijk. En die wil ik graag laten zien.
Dus: kijk ernaar en oordeel!