Dan geef je al sinds 1985 rondleidingen in Diergaarde Blijdorp. "Verveelt dat dan niet", zou je kunnen denken. Het antwoord is een duidelijk "NEE".
Er gebeurt altijd wel iets, de tuin verandert constant. En af en toe haal je zelf ook eens iets stoms uit.
Zoals dit weekend. Een blooper van formaat. Ik vertel met het schaamrood op mijn kaken:
Er gebeurt altijd wel iets, de tuin verandert constant. En af en toe haal je zelf ook eens iets stoms uit.
Zoals dit weekend. Een blooper van formaat. Ik vertel met het schaamrood op mijn kaken:
Ieder jaar maak ik er volgens mij wel één. Die van vorig jaar was dat ik op de
dag voor Kerstmis bij mijn werk op een leeg parkeerterrein (tenminste, ik dacht
dat het leeg was), mijn auto tegen die van een potentiële nieuwe klant van onze
vermogensbeheerders aan reed. Dit weekend heb ik gezorgd voor mijn blooper van
2008.
Het verhaal…..
Al bijna 23 jaar geef ik rondleidingen in Blijdorp. Ik leid ook af en toe nieuwe rondleiders op.
Soms vragen die of het niet gaat vervelen , na zo’n lange tijd. Mijn antwoord is dan altijd dat je in Blijdorp altijd wel iets nieuws meemaakt.
Hoe profetisch…….
Afgelopen zaterdag gaf ik een rondleiding voor het dochtertje van vrienden, die haar verjaardagspartijtje in Blijdorp vierde.
Vrij vroeg in de rondleiding liepen we in het vrij nieuwe verblijf van de Nederlandse weidevogels. Een enorme volière waarin een oerhollands landschap is nagemaakt, compleet met de vogels die daarin thuishoren. En ook met de slootjes die we in onze weilanden hebben (voelt u hem al aankomen??).
Op driekwart van het verblijf is een soort uitkijkhut gemaakt. Daarachter is het laatste stuk, met een vlonder (ik heb tegenwoordig iets met vlonders, bedenk ik me nu…) en een wat grotere waterpartij. De vlonder heeft GEEN reling (voelt u hem nu aankomen???).
Afijn…..we lopen de kijkhut uit, de vlonder op; ik als een echte gids iets voor de groep uit.
Ik wijs naar de rechterkant, waar momenteel een heel mooi nieuw krokodillenverblijf gebouwd wordt. Tegelijkertijd zeg ik: “Als je nu naar rechts kijkt, zie je….”.
Verder kom ik niet, want op dat moment verdwijnt ineens de grond onder me, knal ik met mijn linkerknie op de vlonder en kieper ik zo 60 centimer omlaag, regelrecht het water in….
Wat is er gebeurd……..
De betreffende vlonder buigt na de kijkhut een beetje af naar links. En omdat ik zo enthousiast naar rechts loop te kijken en te wijzen vergeet ik dat en stap ik dus simpelweg van de vlonder af…..
Nauwelijks beseffend wat er gebeurt pletter ik op mijn rechterzij het water in, dat gelukkig erg ondiep is (maar wel modderig). Zo snel ik kan sta ik op en kijk ik naar een groepje van 6 zwaar geschrokken meisjes en hun begeleiders.
En wat doe je dan?
Heel simpel: je klimt weer op de vlonder, zegt “dat is me nou nog nooit gebeurd” en gaat verder met je rondleiding. In een spijkerbroek die aan één kant zeiknat is en een scheur heeft in de linkerknie Op soppende schoenen (mijn Donna Karans gvd!), de eerste tijd dus leuke voetsporen achterlatend. Maar ook vooral met een gedeukt ego.
Het was afgelopen zaterdag erg druk in Blijdorp. Ook in de weidekooi. Ik vrees dus de komende tijd heel erg de programma’s met grappige homevideo’s. Er hoeft maar één iemand met een videocamera in de buurt gestaan te hebben...
Disclaimer: no animals were harmed during the creation of this story.
Het verhaal…..
Al bijna 23 jaar geef ik rondleidingen in Blijdorp. Ik leid ook af en toe nieuwe rondleiders op.
Soms vragen die of het niet gaat vervelen , na zo’n lange tijd. Mijn antwoord is dan altijd dat je in Blijdorp altijd wel iets nieuws meemaakt.
Hoe profetisch…….
Afgelopen zaterdag gaf ik een rondleiding voor het dochtertje van vrienden, die haar verjaardagspartijtje in Blijdorp vierde.
Vrij vroeg in de rondleiding liepen we in het vrij nieuwe verblijf van de Nederlandse weidevogels. Een enorme volière waarin een oerhollands landschap is nagemaakt, compleet met de vogels die daarin thuishoren. En ook met de slootjes die we in onze weilanden hebben (voelt u hem al aankomen??).
Op driekwart van het verblijf is een soort uitkijkhut gemaakt. Daarachter is het laatste stuk, met een vlonder (ik heb tegenwoordig iets met vlonders, bedenk ik me nu…) en een wat grotere waterpartij. De vlonder heeft GEEN reling (voelt u hem nu aankomen???).
Afijn…..we lopen de kijkhut uit, de vlonder op; ik als een echte gids iets voor de groep uit.
Ik wijs naar de rechterkant, waar momenteel een heel mooi nieuw krokodillenverblijf gebouwd wordt. Tegelijkertijd zeg ik: “Als je nu naar rechts kijkt, zie je….”.
Verder kom ik niet, want op dat moment verdwijnt ineens de grond onder me, knal ik met mijn linkerknie op de vlonder en kieper ik zo 60 centimer omlaag, regelrecht het water in….
Wat is er gebeurd……..
De betreffende vlonder buigt na de kijkhut een beetje af naar links. En omdat ik zo enthousiast naar rechts loop te kijken en te wijzen vergeet ik dat en stap ik dus simpelweg van de vlonder af…..
Nauwelijks beseffend wat er gebeurt pletter ik op mijn rechterzij het water in, dat gelukkig erg ondiep is (maar wel modderig). Zo snel ik kan sta ik op en kijk ik naar een groepje van 6 zwaar geschrokken meisjes en hun begeleiders.
En wat doe je dan?
Heel simpel: je klimt weer op de vlonder, zegt “dat is me nou nog nooit gebeurd” en gaat verder met je rondleiding. In een spijkerbroek die aan één kant zeiknat is en een scheur heeft in de linkerknie Op soppende schoenen (mijn Donna Karans gvd!), de eerste tijd dus leuke voetsporen achterlatend. Maar ook vooral met een gedeukt ego.
Het was afgelopen zaterdag erg druk in Blijdorp. Ook in de weidekooi. Ik vrees dus de komende tijd heel erg de programma’s met grappige homevideo’s. Er hoeft maar één iemand met een videocamera in de buurt gestaan te hebben...
Disclaimer: no animals were harmed during the creation of this story.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten