Woensdag 14
april. Ik ben jarig, maar ben gewoon aan het werk. Zoals iedere woensdag vanaf
‘s ochtends vroeg thuis achter de PC. In de loop van de ochtend ga ik even
langs kantoor om wat spullen op te halen en daarna weer vlug naar huis om
verder te werken.
Ik kom thuis en druk in een beweging soepel de “aan” knop van de PC en van de Senseo in (de PC staat in de keuken).
De Senseo begint direct de brommen en te pruttelen, maar de PC doet niets. Er verschijnt een startscherm, maar daar blijft het bij. Zonder na te denken begin ik op wat toetsen te drukken, maar ook dat maakt geen enkele indruk op het apparaat.
Eh….even nadenken…..Wat zegt de helpdesk op mijn werk in zo’n geval……?
Oja! Computer uitzetten en weer aanzetten!
Maar ook dat helpt niet. Wat ik ook doe: stroom eraf, F10 en F11 indrukken, smeken, vloeken: het helpt niet. Ik krijg alleen dat intussen zwaar irritante HP startscherm, en meer niet.
Tenslotte bel ik mijn persoonlijke helpdesk. Die luistert geduldig naar mijn verhaal en concludeert dat het erop lijkt dat mijn moederboord (ik weet vaag wat het is, maar niet hoe je het schrijft) of mijn harddisk kapot is. Maar om een definitieve diagnose te stellen komt hij ’s avonds wel even langs.
Die diagnose is niet leuk: na slechts 15 maanden trouwe dienst heeft mijn harddisk er de brui aan gegeven. De schijf geeft geen teken van leven meer en is niet meer te benaderen.
Pas dan realiseer ik me dat ik de klassieke fout gemaakt heb: ik heb geen back-up!
Al een jaar roep ik om de paar weken dat ik nu toch echt eens zo’n handige externe harde schijf moet kopen, om mijn bestanden veilig te kunnen stellen. Maar tussen roepen en kopen gaapt een enorm gat. En in dat gat is de inhoud van mijn computer nu gevallen.
Hoe kon ik in vredesnaam zo stom zijn? Als je dit soort dingen over een ander hoort vraag je je altijd af in welke tijd zo iemand leeft. Je zorgt toch altijd voor kopieën van de meest belangrijke bestanden op je harddisk?
Maar ja, de laatste keer dat ik dat heb gedaan is toen ik mijn bestanden van mijn oude PC overzette naar deze (toen nieuwe) PC. En dat is 15 maanden geleden…
Waar bestaat de schade uit: mijn administratie, die ik tot op de euro nauwkeurig bijhoud in Excel, correspondentie, rekeningen, mijn adressenbestand, een aanvulling op de duikersrondleiding van Blijdorp die ik aan het schrijven ben. Maar bovenal mijn collectie muziek.
Precies twee jaar geleden heb ik een Ipod met 160 GB geheugen gekocht. Vanaf dat moment heb ik al mijn CD’s geript en op dit apparaat gezet. Een Monnikenwerk! Ook heb ik alle Dikvoormekaarshows die ik in de loop der jaren verzameld heb (meer dan 100!) vanaf cassettebandjes overgezet naar MP3 bestanden. Ook heeeel veel werk. Het zou toch handig geweest zijn als ik daar een kopietje van zou hebben.
Okee, het is niet helemaal verloren, want het staat allemaal nog op mijn Ipod. Maar die moet dus nu even niet gaan vastlopen of op de vloer vallen.
Ik vind mezelf op dit moment echt een enorme sukkel en kan er niet om lachen……
Maar goed…..het leven gaat verder en twee dagen later koop ik dus vol goede moed een nieuwe harddisk en een externe harde schijf (nu wel!).
Op woensdag komt mijn persoonlijke helpdesk langs met een koffer vol gereedschap en software. Aan het eind van de avond heb ik weer een probleemloos werkende PC. Mijn helpdesk heeft zelfs software meegenomen waarmee je bestanden van een Ipod kunt kopiëren naar een PC!
En zo zit ik nu weer ouderwets in mijn keuken te typen. Mijn Ipod bestanden staan veilig op de externe harde schijf.
Het enige dat ik nu nog moet doen is een adres vinden waar men kan proberen de bestanden van mijn overleden harddisk terug te vinden. Daar ga ik de komende tijd dus eens naar informeren.
Laat ik stoppen met de conclusie dat ik op mijn 43e verjaardag toch nog een stukje wijzer geworden ben. Dit overkomt me geen tweede keer!
Ik kom thuis en druk in een beweging soepel de “aan” knop van de PC en van de Senseo in (de PC staat in de keuken).
De Senseo begint direct de brommen en te pruttelen, maar de PC doet niets. Er verschijnt een startscherm, maar daar blijft het bij. Zonder na te denken begin ik op wat toetsen te drukken, maar ook dat maakt geen enkele indruk op het apparaat.
Eh….even nadenken…..Wat zegt de helpdesk op mijn werk in zo’n geval……?
Oja! Computer uitzetten en weer aanzetten!
Maar ook dat helpt niet. Wat ik ook doe: stroom eraf, F10 en F11 indrukken, smeken, vloeken: het helpt niet. Ik krijg alleen dat intussen zwaar irritante HP startscherm, en meer niet.
Tenslotte bel ik mijn persoonlijke helpdesk. Die luistert geduldig naar mijn verhaal en concludeert dat het erop lijkt dat mijn moederboord (ik weet vaag wat het is, maar niet hoe je het schrijft) of mijn harddisk kapot is. Maar om een definitieve diagnose te stellen komt hij ’s avonds wel even langs.
Die diagnose is niet leuk: na slechts 15 maanden trouwe dienst heeft mijn harddisk er de brui aan gegeven. De schijf geeft geen teken van leven meer en is niet meer te benaderen.
Pas dan realiseer ik me dat ik de klassieke fout gemaakt heb: ik heb geen back-up!
Al een jaar roep ik om de paar weken dat ik nu toch echt eens zo’n handige externe harde schijf moet kopen, om mijn bestanden veilig te kunnen stellen. Maar tussen roepen en kopen gaapt een enorm gat. En in dat gat is de inhoud van mijn computer nu gevallen.
Hoe kon ik in vredesnaam zo stom zijn? Als je dit soort dingen over een ander hoort vraag je je altijd af in welke tijd zo iemand leeft. Je zorgt toch altijd voor kopieën van de meest belangrijke bestanden op je harddisk?
Maar ja, de laatste keer dat ik dat heb gedaan is toen ik mijn bestanden van mijn oude PC overzette naar deze (toen nieuwe) PC. En dat is 15 maanden geleden…
Waar bestaat de schade uit: mijn administratie, die ik tot op de euro nauwkeurig bijhoud in Excel, correspondentie, rekeningen, mijn adressenbestand, een aanvulling op de duikersrondleiding van Blijdorp die ik aan het schrijven ben. Maar bovenal mijn collectie muziek.
Precies twee jaar geleden heb ik een Ipod met 160 GB geheugen gekocht. Vanaf dat moment heb ik al mijn CD’s geript en op dit apparaat gezet. Een Monnikenwerk! Ook heb ik alle Dikvoormekaarshows die ik in de loop der jaren verzameld heb (meer dan 100!) vanaf cassettebandjes overgezet naar MP3 bestanden. Ook heeeel veel werk. Het zou toch handig geweest zijn als ik daar een kopietje van zou hebben.
Okee, het is niet helemaal verloren, want het staat allemaal nog op mijn Ipod. Maar die moet dus nu even niet gaan vastlopen of op de vloer vallen.
Ik vind mezelf op dit moment echt een enorme sukkel en kan er niet om lachen……
Maar goed…..het leven gaat verder en twee dagen later koop ik dus vol goede moed een nieuwe harddisk en een externe harde schijf (nu wel!).
Op woensdag komt mijn persoonlijke helpdesk langs met een koffer vol gereedschap en software. Aan het eind van de avond heb ik weer een probleemloos werkende PC. Mijn helpdesk heeft zelfs software meegenomen waarmee je bestanden van een Ipod kunt kopiëren naar een PC!
En zo zit ik nu weer ouderwets in mijn keuken te typen. Mijn Ipod bestanden staan veilig op de externe harde schijf.
Het enige dat ik nu nog moet doen is een adres vinden waar men kan proberen de bestanden van mijn overleden harddisk terug te vinden. Daar ga ik de komende tijd dus eens naar informeren.
Laat ik stoppen met de conclusie dat ik op mijn 43e verjaardag toch nog een stukje wijzer geworden ben. Dit overkomt me geen tweede keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten