Het is
woensdagochtend en in Huize van Sliedregt vindt het vaste ochtendritueel van
deze dag plaats:
Nadat Pim vertrokken is naar school en het bijna half negen is, zwaai ik Bart uit, die op zijn fiets naar school gaat. We hebben een vaste afspraak: hij rijdt naar school (direct naast de wijk, op ca 5 minuten fietsen). Ik volg in de auto de doorgaande weg die naast de school loopt. Bij school moet Bart wachten tot hij me ziet en we naar elkaar gezwaaid hebben. Ik weet dan dat hij veilig op school is aangekomen en kan dan met een gerust hart naar mijn werk vertrekken.
En hier wordt dus vandaag ons ritueel ruw onderbroken…
Het noordelijkste puntje van Schiedam, waar ik woon, heeft namelijk één doorgaande weg. Via deze weg kun je in twee richtingen Schiedam Noord verlaten. Op dit moment is echter het westelijke deel van deze route afgesloten. De riolering onder de weg is kapot en daardoor ligt de boel open.
Kan gebeuren (of om toepasselijk te zijn: shit happens).
Hoewel de hoofdweg afgesloten is, kun je er echter wel via een parallel lopend straatje langs.
Maar omdat dit deel van de doorgaande route afgesloten is, trekt het overgrote deel van het spitsverkeer nu oostwaarts Schiedam Noord uit. En dat is nu juist de route die langs de school van Bart voert (en de school die ernaast staat). Op die plaats steken rond deze tijd heel veel leerlingen over. En omdat het nu eenmaal niet netjes is over een kleuter heen te rijden moet iedereen die per auto reist op deze plek netjes wachten tot de voetgangers overgestoken zijn.
Dit zorgt er dus weer voor dat het spitsverkeer in oostelijke richting ook vastloopt.
En zo stond ik dus vanmorgen al in de file op de weg die vanuit mijn wijk naar de doorgaande weg voert. Op de doorgaande weg bleek in oostelijke richting namelijk al een heel lang lint van auto’s volkomen stil te staan. Af en toe schoof de rij een paar meter door.
Toen ik na een aantal minuten de wijk kon verlaten dacht ik slim te zijn door richting Barts school ook via een parallelweg te rijden en op die manier een deel van de file te omzeilen.
Helaas………om het wegzakken van Schiedam in de veenbodem tegen te gaan bleek men in deze straat bezig met het ophogen van het wegdek. Er stond dus een groot hek midden op de weg, met daarachter een zandvlakte.
Omdat Bart waarschijnlijk op me stond te wachten parkeerde ik de auto even en draafde ik richting school. Daar stond mijn kind inderdaad braaf naast zijn fiets te wachten.
Ik schreeuwde zijn naam en zwaaide toen hij keek. Hierop zette ik weer koers naar de geparkeerde Prius.
Omdat het geen zin had te proberen aan te sluiten in de stilstaande file bedacht ik dat ik dan maar moest proberen via de westelijke route op mijn werk te komen. Daar was immers nog het parallel lopende straatje??
Ik had het kunnen weten natuurlijk…… Op het moment dat ik bij de afzetting aankwam bleek dat, ter verhoging van de feestvreugde , het parallel lopende straatje was afgezet met een groot rood/wit hek. Omdat de intelligentie van de Schiedamse automobilist kennelijk niet al te hoog wordt ingeschat stond er bovenop dit hek nog een rond “verboden in te rijden” bord.
De stoet automobilisten die net als ik deze route had willen nemen werd vanaf de afzetting een woonwijk in gedirigeerd. En stond vervolgens ook daar muurvast.
Het drong tot me door: ik kom dus op dit moment met mijn auto Schiedam Noord niet uit. Ik bevond me in een lokaal verkeersinfarct!!
Omdat ik me op dat moment tegenover het appartementencomplex waar mijn moeder woont bevond stuurde ik de Prius een parkeervak in, belde naar kantoor met de mededeling dat ik er niet in slaagde Schiedam uit te komen en ben ik een kop koffie gaan halen bij Moeders….
Vanuit haar woonkamer kon ik precies zijn hoe vast het stond op hoofdweg en in de straten er naartoe.
Om een uur of negen (dan is de school begonnen en steekt er op die plek niemand meer over) leek het verkeer weer op gang te komen.
Ik zette mijn kopje in de keuken, bedankte mijn moeder en zette weer koers naar de auto. En inderdaad: nu kon ik zonder problemen doorrijden. Twintig minuten later zat ik in Rotterdam achter mijn bureau.
Ik beschik niet over voorspellende gaven, maar kan nu al zien aankomen dat het morgenochtend niet anders zal zijn. Alleen heb ik dan om 9 uur een afspraak op kantoor.
Daarom heb ik dus vanmiddag mijn auto maar buiten het probleemgebied geparkeerd. Naast Barts school. Een minuut of tien lopen van mijn huis. Hopelijk kan ik dan, nadat ik Bart daar heb afgeleverd instappen en gewoon wegrijden…
Op dit moment staat er dus in Sveaparken een vieze Prius geparkeerd. Toevallig voor het huis van mijn neef en nicht. Dus Veronique en John, willen jullie hem svp in de tussentijd in de gaten houden?
En aan de politieke partijen in Schiedam wil ik vragen hoe het staat met het aanleggen van de extra ontsluitingsweg voor Schiedam Noord. Voor de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar werd die namelijk genoemd in een aantal partijprogramma’s. Maar sinds de verkiezingen heb ik er eigenlijk niets meer over gehoord……
Nadat Pim vertrokken is naar school en het bijna half negen is, zwaai ik Bart uit, die op zijn fiets naar school gaat. We hebben een vaste afspraak: hij rijdt naar school (direct naast de wijk, op ca 5 minuten fietsen). Ik volg in de auto de doorgaande weg die naast de school loopt. Bij school moet Bart wachten tot hij me ziet en we naar elkaar gezwaaid hebben. Ik weet dan dat hij veilig op school is aangekomen en kan dan met een gerust hart naar mijn werk vertrekken.
En hier wordt dus vandaag ons ritueel ruw onderbroken…
Het noordelijkste puntje van Schiedam, waar ik woon, heeft namelijk één doorgaande weg. Via deze weg kun je in twee richtingen Schiedam Noord verlaten. Op dit moment is echter het westelijke deel van deze route afgesloten. De riolering onder de weg is kapot en daardoor ligt de boel open.
Kan gebeuren (of om toepasselijk te zijn: shit happens).
Hoewel de hoofdweg afgesloten is, kun je er echter wel via een parallel lopend straatje langs.
Maar omdat dit deel van de doorgaande route afgesloten is, trekt het overgrote deel van het spitsverkeer nu oostwaarts Schiedam Noord uit. En dat is nu juist de route die langs de school van Bart voert (en de school die ernaast staat). Op die plaats steken rond deze tijd heel veel leerlingen over. En omdat het nu eenmaal niet netjes is over een kleuter heen te rijden moet iedereen die per auto reist op deze plek netjes wachten tot de voetgangers overgestoken zijn.
Dit zorgt er dus weer voor dat het spitsverkeer in oostelijke richting ook vastloopt.
En zo stond ik dus vanmorgen al in de file op de weg die vanuit mijn wijk naar de doorgaande weg voert. Op de doorgaande weg bleek in oostelijke richting namelijk al een heel lang lint van auto’s volkomen stil te staan. Af en toe schoof de rij een paar meter door.
Toen ik na een aantal minuten de wijk kon verlaten dacht ik slim te zijn door richting Barts school ook via een parallelweg te rijden en op die manier een deel van de file te omzeilen.
Helaas………om het wegzakken van Schiedam in de veenbodem tegen te gaan bleek men in deze straat bezig met het ophogen van het wegdek. Er stond dus een groot hek midden op de weg, met daarachter een zandvlakte.
Omdat Bart waarschijnlijk op me stond te wachten parkeerde ik de auto even en draafde ik richting school. Daar stond mijn kind inderdaad braaf naast zijn fiets te wachten.
Ik schreeuwde zijn naam en zwaaide toen hij keek. Hierop zette ik weer koers naar de geparkeerde Prius.
Omdat het geen zin had te proberen aan te sluiten in de stilstaande file bedacht ik dat ik dan maar moest proberen via de westelijke route op mijn werk te komen. Daar was immers nog het parallel lopende straatje??
Ik had het kunnen weten natuurlijk…… Op het moment dat ik bij de afzetting aankwam bleek dat, ter verhoging van de feestvreugde , het parallel lopende straatje was afgezet met een groot rood/wit hek. Omdat de intelligentie van de Schiedamse automobilist kennelijk niet al te hoog wordt ingeschat stond er bovenop dit hek nog een rond “verboden in te rijden” bord.
De stoet automobilisten die net als ik deze route had willen nemen werd vanaf de afzetting een woonwijk in gedirigeerd. En stond vervolgens ook daar muurvast.
Het drong tot me door: ik kom dus op dit moment met mijn auto Schiedam Noord niet uit. Ik bevond me in een lokaal verkeersinfarct!!
Omdat ik me op dat moment tegenover het appartementencomplex waar mijn moeder woont bevond stuurde ik de Prius een parkeervak in, belde naar kantoor met de mededeling dat ik er niet in slaagde Schiedam uit te komen en ben ik een kop koffie gaan halen bij Moeders….
Vanuit haar woonkamer kon ik precies zijn hoe vast het stond op hoofdweg en in de straten er naartoe.
Om een uur of negen (dan is de school begonnen en steekt er op die plek niemand meer over) leek het verkeer weer op gang te komen.
Ik zette mijn kopje in de keuken, bedankte mijn moeder en zette weer koers naar de auto. En inderdaad: nu kon ik zonder problemen doorrijden. Twintig minuten later zat ik in Rotterdam achter mijn bureau.
Ik beschik niet over voorspellende gaven, maar kan nu al zien aankomen dat het morgenochtend niet anders zal zijn. Alleen heb ik dan om 9 uur een afspraak op kantoor.
Daarom heb ik dus vanmiddag mijn auto maar buiten het probleemgebied geparkeerd. Naast Barts school. Een minuut of tien lopen van mijn huis. Hopelijk kan ik dan, nadat ik Bart daar heb afgeleverd instappen en gewoon wegrijden…
Op dit moment staat er dus in Sveaparken een vieze Prius geparkeerd. Toevallig voor het huis van mijn neef en nicht. Dus Veronique en John, willen jullie hem svp in de tussentijd in de gaten houden?
En aan de politieke partijen in Schiedam wil ik vragen hoe het staat met het aanleggen van de extra ontsluitingsweg voor Schiedam Noord. Voor de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar werd die namelijk genoemd in een aantal partijprogramma’s. Maar sinds de verkiezingen heb ik er eigenlijk niets meer over gehoord……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten