In januari 1997 was ik een van de gasten in een
nachtprogramma van Radio Rijnmond. Presentatrice en gasten hadden een ding
gemeen: ze zouden in 1997 allemaal 30 jaar oud worden. Met elkaar keken we terug op onze eerste dertig jaar.
Ik vond het een enorm leuke ervaring. Terwijl ik in de studio zat, draaide thuis een videoband mee, die het geluid van de uitzending opnam.
Vorig jaar was ik oude videobanden aan het digitaliseren, toen ik deze band weer tegenkwam.
Terwijl ik hem opzette, bedacht ik mij, dat al deze mensen in 2017 50 zouden worden. Zou het niet leuk zijn 20 jaar later nog eens bij elkaar te komen?
Het mailtje naar de presentatrice van toen, Eva Kuijt, was snel verzonden. Waarna een balletje is gaan rollen. Wat erin geresulteerd heeft, dat een aantal van de mensen van toen op vrijdag 24 februari weer in de studio van Rijnmond bij elkaar zal komen.
Ik heb er zin in!
Tegelijkertijd is het een vreemde ervaring terug te luisteren naar de uitzending van toen.
Op dat moment, januari 1997, vermoedde ik nog niet half welke impact nu precies dàt jaar op mijn leven zou hebben. Dat ik vader zou worden, dat wist ik natuurlijk wel.
Maar dat ik in datzelfde jaar mijn vader zou verliezen (en dan ook nog eens de manier waarop), daarvan had ik nog geen benul. Dat ik daardoor in 1997 in een klap tien jaar ouder zou worden; ik wist het allemaal nog niet.
Om nog maar niet te spreken over de gebeurtenissen in de jaren erna. Tweede kind, echtscheiding, van kamp wisselen (er zit nu geen vrouw, maar een man naast mij op de bank), dat alles gebeurde in de jaren direct na deze uitzending.
Ik hoor op de band een aardige, maar naïeve jongen. Die zegt dat hij te nuchter is om overspannen te worden (4 jaar later: een joekel van een burn-out).
Confronterend. Maar natuurlijk kijk ik daar nu op terug als bijna vijfitgjarige. Met twintig jaar extra levenservaring. Waarschijnlijk levert dit, gecombineerd met de ervaringen van de overige aanwezigen aardige stof op voor een leuke uitzending.
We gaan het merken, aanstaande vrijdag tussen 18:00-19:00 uur.
Ik vond het een enorm leuke ervaring. Terwijl ik in de studio zat, draaide thuis een videoband mee, die het geluid van de uitzending opnam.
Vorig jaar was ik oude videobanden aan het digitaliseren, toen ik deze band weer tegenkwam.
Terwijl ik hem opzette, bedacht ik mij, dat al deze mensen in 2017 50 zouden worden. Zou het niet leuk zijn 20 jaar later nog eens bij elkaar te komen?
Het mailtje naar de presentatrice van toen, Eva Kuijt, was snel verzonden. Waarna een balletje is gaan rollen. Wat erin geresulteerd heeft, dat een aantal van de mensen van toen op vrijdag 24 februari weer in de studio van Rijnmond bij elkaar zal komen.
Ik heb er zin in!
Tegelijkertijd is het een vreemde ervaring terug te luisteren naar de uitzending van toen.
Op dat moment, januari 1997, vermoedde ik nog niet half welke impact nu precies dàt jaar op mijn leven zou hebben. Dat ik vader zou worden, dat wist ik natuurlijk wel.
Maar dat ik in datzelfde jaar mijn vader zou verliezen (en dan ook nog eens de manier waarop), daarvan had ik nog geen benul. Dat ik daardoor in 1997 in een klap tien jaar ouder zou worden; ik wist het allemaal nog niet.
Om nog maar niet te spreken over de gebeurtenissen in de jaren erna. Tweede kind, echtscheiding, van kamp wisselen (er zit nu geen vrouw, maar een man naast mij op de bank), dat alles gebeurde in de jaren direct na deze uitzending.
Ik hoor op de band een aardige, maar naïeve jongen. Die zegt dat hij te nuchter is om overspannen te worden (4 jaar later: een joekel van een burn-out).
Confronterend. Maar natuurlijk kijk ik daar nu op terug als bijna vijfitgjarige. Met twintig jaar extra levenservaring. Waarschijnlijk levert dit, gecombineerd met de ervaringen van de overige aanwezigen aardige stof op voor een leuke uitzending.
We gaan het merken, aanstaande vrijdag tussen 18:00-19:00 uur.
